Alleen zelfacceptatie leidt tot acceptatie en begrip van anderen.
Terwijl ik bezig was met het voorbereiden van een nieuwe HSP krachtgenoten groep (meer hierover heel binnenkort) was ik aan het reflecteren op mijn werkverleden, mijn burn-outs, mijn relaties en mijn HSP* zijn.
(Hoog Sensitief Persoon)
Wat hierbij vooral naar boven kwam was het woord ACCEPTATIE.
Een woord wat altijd veel makkelijker klinkt dan dat het daadwerkelijk is in de praktijk.
De afgelopen 2 jaar hebben we veel moeten accepteren wat niet in onze macht lag. We hadden het er maar mee te doen, want wij kunnen als individu de wereld niet ineens veranderen. De pandemie zorgt ervoor dat we machteloos staan “so fucking deal with it”.
Oke, doen we. De een een stuk beter dan de ander.
Maar dat is niet de acceptatie die ik bedoel. Een acceptatie die nog veel moeilijker is, is ZELFACCEPTATIE. Houden van wie je bent, hoe je eruit ziet en alle vervelende eigenschappen, kwaaltjes of stoornissen die daarbij horen. Ga d’r maar aan staan, want niemand is zo kritisch naar jezelf toe dan…. juist jezelf!
Als ik terugkijk op de burnouts die ik heb gehad, dan was dat geen prettige periode. En zeker niet in het begin. Ik wist niet zo goed wat er met me aan de hand was of hoe ik het weer kon fixen. Maar het allerbelangrijkste was toch wel dat ik het gewoonweg niet wilde accepteren. Dit heeft geleid tot onbegrip uit mijn omgeving.
Want hoe kan ik nou van mijn vrienden verwachten dat ze het oké vinden dat ik alles last minute afzeg zonder daarvoor een duidelijke reden te hebben? En hoe kan ik van mijn werkgever verwachten dat ze me alle vrijheid geven om te herstellen als ik aan kom kakken met vage “B12 tekort” excuses?
Die zelfacceptatie, ik heb een burnout, was lastig.
Zo heb ik ook enorm lang geworsteld met HSP zijn. Ik wist het namelijk niet. En zelfs een hele uitgebreide test bij Psyq leidde tot weinig. Niemand die daar effe zegt, ja misschien wel ADD maar kijk ook eens even naar HSP. Dus het duurde nog wat meer jaren voordat voor mij eindelijk het kwartje viel.
Toen ik eenmaal wist wat HSP was en overduidelijk was dat ik HSP ben en om die reden mezelf al heel mijn leven “anders” voel kon ik dat ook maar lastig accepteren. Wij mensen “mankeren” liever dingen van tijdelijke aard en dit was er eentje die ik niet kon fixen. Shit.
En daar komt dan weer die zelfacceptatie om de hoek kijken. En pas nu ik heel veel aspecten van mezelf ben gaan accepteren, merk ik dat anderen mij ook veel gemakkelijker accepteren hoe ik ben en me beter begrijpen.
Ik accepteer dat ik HSP ben
Ik accepteer dat ik anders ben
Ik accepteer dat ik niet altijd evenveel energie heb
Ik accepteer dat ik snel overprikkeld raak
Ik accepteer dat ik moeite heb met afspraken, verwachtingen en sociale contacten in grote groepen
Ik accepteer dat ik soms anders overkom dan ik daadwerkelijk ben
Ik accepteer dat ik rust nodig heb
Ik accepteer mijn intuïtie
Ik accepteer dat in loondienst werken niet goed voor mij is
Ik accepteer dat mijn lichaam regelmatig mankementen vertoont of blessures heeft
Ik accepteer dat mijn burnouts een goede leerschool zijn geweest
Ik accepteer dat mijn rol in mijn familie lange tijd uit balans is geweest
Ik accepteer dat ik een beetje beschadigd ben
Ik accepteer mezelf
Ik accepteer anderen
Deze zelfacceptatie heeft mij heel veel gebracht. Keuzes gemaakt op basis van mijn onderbuikgevoel trek ik zelden nog in twijfel. Ik werk vanuit mijn eigen flow in plaats van een vaste structuur en dat zorgt ervoor dat mijn energielevel niet alle kanten op gaat. Ik spreek mijn behoeftes uit naar anderen en naar mezelf, waardoor ik over het algemeen meer begrip ontvang en omgekeerd meer begrip kan tonen. Door mezelf te accepteren inspireer ik anderen om dit ook meer te gaan doen en voel ik mij gewaardeerd om wie ik echt ben.
Als lifecoach is het begrip zelfacceptatie iets wat natuurlijk altijd naar voren komt in 1 van de eerste gesprekken die ik met een klant heb. Het loslaten van belemmerende gedachten over jezelf, aannames, verwachtingen en strengheid naar jezelf toe, is heel erg moeilijk. Dat inzicht, die zelfkennis en uiteindelijk de acceptatie komt niet zomaar uit de lucht vallen.
Maar wat ik vaak zie bij klanten is wanneer dat loslaten is gestart dat dan echt de goeie meters gemaakt kunnen worden naar weer lekkerder in je vel zitten.
Ik hoop dan ook dat veel meer mensen zichzelf gaan accepteren zoals ze zijn, want je bent al goed zoals je bent!
Mocht je nu denken, shit nee dit kan echt beter die zelfacceptatie van mij, dan is coaching misschien wel iets voor je. Neem gerust eens contact met me op hierover!